قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَّعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّىٰ إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَـٰؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِّنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَـٰكِن لَّا تَعْلَمُونَ ﴿الأعراف: ٣٨﴾
گوید به میان امتهایی از جن و انس که پیش از شما بوده‌اند، در آتش جهنم وارد شوید، هرگاه امتی وارد شود همانندش را لعنت کند، تا همه در آن به همدیگر رسند، [آنگاه] پیروان درباره پیشوایانشان گویند پروردگارا اینان ما را گمراه کردند، به ایشان دو چندان از عذاب جهنم بده، فرماید برای همه دو چندان هست ولی نمی‌دانید (۳۸)
همچنین از آیه روشن است که “امت” به معنای گروهی از افراد است که زمان و افکار مشترکی دارند و پیامدهای عدم آگاهی فاجعه بار است. همچنین روشن است که اکثریت و توده مردم استدلالی برای صحت یک ایده نیستند. در غیر این صورت خداوند گروهی از پیامبران را همزمان فرستاده بود. درک و پایبندی به دین شخص یک مسئولیت فردی است و هر شخصی مسئول زندگی خود است.
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا ﴿١٠٣﴾ الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا ﴿١٠٤﴾
آیه فوق این احتمال را نشان می دهد که ممکن است شخصی با وجود پیروی از اکثریت اشتباه کند ، که به نوبه خود اطمینان او از صحت را تضمین می کند. بنابراین هر کس باید از دین خود مطمئن باشد.
همه ایده ها قابل بحث هستند این همان چیزی است که خداوند در گفتن حق تعالی مجاز دانسته است
وَإِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿البقرة: ٢٣﴾”
وقوله “لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿”الأنبياء: ١٠﴾
بنابراین ضروری است که با کتاب خدا با ذهن برخورد شود
طبیعت تقویم شمسی یا تقویم قمری را نمی شناسد بلکه فقط تقویم خورشیدی قمری را می شناسد.
معمولاً برای نشان دادن یک وضعیت اضطراری یا موارد مهم به چند کلمه مانند “S.O.S” یا “Mayday” نیاز دارید. و این باید با بالاترین اولویت در نظر گرفته شود.
در (آیه 55: 5 قرآن): “خورشید و ماه با محاسبه”. در زبان قرآن “عربی” فقط سه کلمه است. “خورشید” ، “ماه” ، “محاسبه”. تنها معنی این کلمات “تقویم” است که خورشید و ماه را در نظر می گیرد. که “تقویم خورشیدی قمری” است.
این بدان معنی است که اگر با این کلمات واکنش درستی نشان ندهیم ، نتایج برای ما و محیط ما ناراحت کننده است.
نظریه
در (آیه قرآن 56: 75-76): قسم به مکانهای ستاره ها. (75) این سوگند است ، اگر فقط می دانید ، بسیار بزرگ است. (76)
ما می دانیم که زمین به دور خورشید می چرخد. این دوره تقریباً 365 روز طول می کشد تا یک دوره کامل شود.
اگر فرض کنیم که در نجوم تبحر داریم و می توانیم ستاره ها را پیدا کنیم. بنابراین دایره جهان را به ازای هر 30 درجه به 12 مکان تقسیم می کنیم. مانند نقاشی بالا. و با توجه به اینکه فاصله خورشید و زمین در مقایسه با فاصله ستارگان بسیار کم است و نمی توان از آن غافل شد. بنابراین زمین را می توان مرکز جهان دانست. نمودار بعدی جنبه دیگری است.
این نقاشی نشان می دهد که خورشید مکانی در آسمان نسبت به زمین دارد که می تواند شناخته شود و همچنین ماه ، و این مکان ها هر دو ساعت تغییر می کنند. اگر متوجه شویم که زمین هر 24 ساعت به دور محور خود می چرخد ، پس جهتی از سر داریم که هر دو ساعت تغییر می کند ، جهت ماه هر دو روز و بخشی از یک روز و جهت خورشید تغییر می کند. که هر 30 روز و بخشی از روز تغییر می کند. همچنین مهم است که بدانیم واحد روز چرخش زمین به دور محور خود ، واحد ماه چرخش ماه به دور زمین و واحد سال چرخش زمین به دور خورشید است. با تقسیم آسمان به 12 سایت طبق (آیه 9:36 قرآن): “در حقیقت ، تعداد ماههای نزد خدا دوازده ماه در ثبت نام خدا است [از] روزی که آسمانها و زمین را آفرید. از این تعداد ، چهار مورد محافظت می شوند. این دین صحیح است ، بنابراین در طی آنها به خودتان ظلم نکنید. و به طور جمعی با کافران مبارزه کنید همانطور که آنها به طور جمعی با شما مبارزه می کنند. و بدانید که خداوند با صالحان [که از او می ترسند] است. (36) “.
بنابراین ، استفاده از تقویم صحیح با مقاومت شدید مشرکان روبرو خواهد شد و ما نباید تسلیم شرک شویم.